هر روزی که میگذره ، هر لحظه که تجربه می کنم بیشتر متوجه میشم که احتمالا دچار اختلال اسکیزویید هستم ، چون مستعد این هستم که مثل تابلو جیغ ادوارد مونک از ادم ها فرار کنم و به خلوت و تنهایی خودم پناه ببرم ، اوایل فکر می کردم افسردگی باشه بعدش متوجه ابعادی از اختلال اسکیزویید در خودم شدم ،مطمئنم اگه از دوستان صمیمی که قبلا ارتباط تنگانگی باهاشون داشتم سوال بشه علی رابطه اش باهاتون چطوره با تعجب میگن که ما در عجبیم این جونور چطور میتونه ماه ها و حتی سالها کسی رو نبینه و توی خلوت خودش زندگی کنه،رونالد دیوید لینگ روانپزشک اسکاتلندی میگه :

"هیچ کس بیش از فرد اسکیزوئید احساس شکنندگی نمی کند و به اندازه او آماده نیست به وسیله نگاه دیگران بی پناه شود "