صد هزار مرتبه با مادر خانوم دعوا کردم که نباید هیچ کسی بیاد توی این خونه صاحب مرده ولی از اونجایی که خونه ما شده پاتوق خانوم ها و دخترای دم بخت با یکی دوتا طرف نیستم ، ته دلم وقتی یه نفر میاد دلم میخواد توی روش نگاه کنم و بهش بگم تو آدم نیستی ؟شعور نداری؟نمیدونی ما گرفتار یه مصیبت چینی شدیم؟چرا نمیفهمید و شعور ندارید ؟خودتون به درک اگه ما بگیرم چی؟چرا توی خونه کوفتی خودتون نمیدونید یه چندتا فحش کاف دار هم ته حرفام بزنم دلم خنک بشه ولی وقتی یه زن وارد میشه سرم میندازم پایین و میرم توی اتاق خودم پیش خودم میگم این ک ***ا تا ما رو به گ***ا ندن ول کن نیستن:( مادرم دیابت نوع دوم داره که احتمالا زمینه های وراثتیش در من هم هست یعنی اگه ما دوتامون بگیرم باید غزل رو بخونیم !

+فقط نیاز به یک تصمیم جهانی هست که سازمان بین الملل اتخاذ کنه فقط یک ماه همه کشورها اعلام قرنطینه مطلق کنند و خرج این یک ماه رو هم دولت ها بدن فقط خرج خوراک و نیاز های اساسی مثل اجاره خونه و ... ،کاملا رنجیره انسانی ویروس قطع میشه ولی نمیدونم چرا یه راه طولانی تر رو انتخاب می کنند .

یاد یه نمودار توی کتاب مطالعات اجتماعی سال اول دبیرستان افتادم یه نمودار بود که همه نظام ها از نظام خانواده گرفته تا نظام اجتماعی و سیاسی و نظام اجتماعی کل که همگی در یک دایره قرار داشتند و نظام اقتصادی در مرکز و محور بود که همگی به سمتش حرکت میکردند کاش همواره بشر تلاش می کرد یک نظام انسانیت هم در بقیه نظام های اجتماعی کل شکل میداد که جون ادم ها واقعا ارزش داشت و جز ارزش های همه ملت ها بود نه ویروسی میموند نه جنگی در کار بود و غذاب بشر به حداقل میرسید