(رسالت قلم چیزی فراتر از کلمات است)

چو مشک از ناف عزلت بو گرفتم

به تنهائی چو عنقا خو گرفتم

#نظامی

پ.ن:زیاد با سبک نظامی حال نمی کنم ولی در بعضی از مصرع هاش مفاهیمی هست که کاملا باهاشون همذات پنداری می کنم.

عنقا :مرغی افسانه‌ای که مظهر عزلت یا نایابی است
عزلت:گوشه‌نشینی؛ خانه‌نشینی؛ دوری و کناره‌گیری از مردم

صائب تبریزی هم در این رابطه میگه:

ما رخت خود به گوشهٔ عزلت کشیده‌ایم

 دست از پیاله، پای ز صحبت کشیده‌ایم

پ.ن:در یادداشت های قدیمی وبلاگ نوشته بودم که افرادی که کمتر در مناسبت های اجتماعی و مهمانی ها حاضر می شوند ، افراد گوشه گیر و انزواطلبی نیستند،بلکه افراد صادقی هستند که نمی توانند با شخصیت های ساختگی و غیرواقعی دیگران در اینگونه مجالس کنار بیایند.


برچسب‌ها: شعر
+ شنبه ۱۳۹۹/۰۱/۰۲ ساعت 19:40 نویسنده : علی |