حاضرم با همه جور ادمی روبرو بشم بدترین نوعش ها ،مثلا اونایی که خیلی بی چاک و دهنن و بجز کلمه زشت هیچی از دهنشون خارج نمیشه،حاضرم توی بیابون بی آب و علف گیر یه مشت داعشی بیفتم و چپ و راست فحش و کتک بخورم ولی با ادم چاپلوس روبرو نشم ،نه فقط روبرو نشم بلکه متوجه حضور یک چاپلوس هم نشم ، هیچی به اندازه یک فرد چاپلوس نمیتونه منو از حالت منطقی خارج کنه بخصوص چاپلوسی که از شر و شرارت و حرومزادگی دفاع میکنه ،چاپلوسی که نه برای بخودش بلکه برای دیگیری مصادره به مطلوب میکنه ،چاپلوسی که پست ترین و رزل ترین اعمال و گفتار رو در پیش می گیره و همواره به خودش افتخار می کنه .

وقتی وارد مدرسه راهنمایی شدم دوستانی که جنس خودم بودن رو ناخوداگاه پیدا کردم و اولین درسی که به همدیگه دادیم این بود که "چاپلوس نباش" نه چاپلوسی ادم بخصوصی رو کن نه جریان و خط فکری خاصی رو، که این درس رو نه فقط توی مدرسه بلکه در تمام امور زندگیمون به کار گرفتیم ، اونقدری که حرف زدن و دیدن یک همچین موجود کثیفی منو ناراحت میکنه بدبختی ها خودم آزرده و ناراحتم نمی کنند.