در کشمکش روزهای سخت

مردان سخت هستند که می مانند

نه روزهای سخت

من زندگی را 

از لاک پشت آموختم

دلم که شکست

به لاکم فرو رفتم و غمگنانه

در خود گریستم

بغض پر از خفقانم را چیزی نمیترکاند

جز چیزی شبیه انقلاب کبیر فرانسه

روی تن روحم جای شلاق استبداد

نشانی از عمری  اسارت و سکوت بی دریغ است

انگار سکوت پرتویی از مقصد خودم است و 

مرگ صدا، پیش آهنگ راه رهایی

بغض فرانسوی ام نمیترکد و من

در خودم در سکوت در خفقان در انزوا میمیرم

چرخه ی معیوب ثانیه ها را بنگر

بی شک مرا خواهی دید

از سویی بی اراده راه می افتم

و از سویی دیگر با کوله باری از یأس

باز میگردم

پ.ن:من پر از تکرار بی دریغ خفقانم

من هر روز

در پی زندگی

زیر ِ دست و پای مرگ میخزیدم

زندگی ام زیر دست و پای مرگ

جا مانده بود

و من هر روز 

در پی زندگی

می مُردم